สถาบันหัวใจแห่งมหาวิทยาลัยออตตาวา

สถาบันหัวใจแห่งมหาวิทยาลัยออตตาวา; คณะแพทยศาสตร์; และ School of Human Kinetics คณะวิทยาศาสตร์สุขภาพ มหาวิทยาลัยออตตาวา ออตตาวา ON แคนาดาผู้วิจัยเปรียบเทียบผลกระทบที่ยืดเยื้อของการฟื้นฟูสมรรถภาพ 12 สัปดาห์กับ 1) การฝึกเป็นช่วงความเข้มข้นสูง; 2) การฝึกต่อเนื่องแบบเข้มข้นปานกลางถึงหนัก; และ 3) การเดินแบบนอร์ดิก เรื่อง ความสามารถในการทำงาน คุณภาพชีวิต และอาการซึมเศร้าในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดหัวใจตีบ ผู้ป่วยหนึ่งร้อยสามสิบคนได้รับการสุ่มให้เข้าร่วมการฝึกอบรม 12 สัปดาห์ในกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งจากสามกลุ่มตามด้วยระยะสังเกต 14 สัปดาห์แม้ว่าโปรแกรมการออกกำลังกายทั้งหมดจะปรับปรุงอาการซึมเศร้าและคุณภาพชีวิตให้ดีขึ้น แต่ความสามารถในการใช้งานที่ดีขึ้นนั้นยิ่งใหญ่ที่สุดหลังจากการเดินแบบนอร์ดิก (+19%) เมื่อเทียบกับการฝึกแบบหนักสลับเบาเป็นช่วงๆ (+13%) และการฝึกแบบต่อเนื่องที่มีความเข้มข้นระดับปานกลางถึงหนัก ( +12%).